روز صفر رفتن...

باید یک روزهایى باشد که همه زشتى ها و وارونه هایى که راستشان گمان مى کردى، همه اعتمادها و دوستى ها، همه حسن ظن ها به وزن همه روزهاى سیاه و سفیدى که بارش را این همه سال تنهایى روى شانه هایت کشیده اى، آوار شود روى سرت... آوار شود روى رفتنت... آوار شود روى همه خاطره هاى خوبى که فکر کرده بودى مثل یادى خنک از آن همه دوستى در گنجه هاى ذهنت مى ماند... 

دامن کشان که مى روم امروز...!